کاش عاشقت نبودم، که این گونه بسوزم به پایت، که این گونه بمانم در حسرت دیدارت
کاش عاشقت نبودم که عذاب بکشم، تمام دردهای دنیا را بر دوش بکشم
که شب هایم  را با چشمان خیس سحر کنم، روزهایم را با دلتنگی و انتظار به سر کنم
کاش عاشقت نبودم که این گونه دلم سوخته نباشد، در هوای سرد عشقت افسرده نباشد
کاش عاشقت نبودم که اینک تنها باشم، تو نباشی و من پریشان باشم، تو نباشی و من دیوانه و سرگردان باشم
کاش عاشقت نبودم که اینک لحظه هایم بیهوده بگذرد، فصل هایم بی رنگ بگذرند، تا حتی دلم به خزان نیز خوش نباشد
تقصیر خودم بود که هوای عاشقی به سرم زد، تا خواستم فرار کنم، عشق تو تیر خلاصش را به بال و پرم زد، تا خواستم دلم را پشیمان کنم، دلم  دل به دریا زد و بدجور غرق شد، همه امیدهایم زیر آب محو شد
کاش عاشقت نبودم که اینک از دست تو ناله کنم، شب و روز دلم را سرزنش کنم
قلبم میلرزد، تمام وجودم تمنای آغوشی را می کند که آن آغوش رویایی ست که همیشه می دانم رسیدن به آن محال است
چشمانم دیگر از اشک ریختن سویی ندارند، چشمانی که تمام لحظه ها انتظار این را می کشند که به دیدار چشمان تو بیایند
کاش عاشق دل بی وفایت نبودم، بی نیاز بودم، مثل خودت بی خیال بودم، کاش مهم نبود برایم بودنت، دیگر احساس نیاز نمی کردم در تمام لحظه های نبودنت..