ان لحظه که از نیاز انسان /دارد نه کم از هوای دیوان

یک دانه ی گندم طلایی/از تشت طلا گرانبها تر

در حادثه های ناگهانی/سالم ز مریض مبتلا تر

اسوده مباش که بی نیازی/یک ان دگر پر از نی

 انجاکه تو فرعون زمانی/ در تیر راس باد خزانی


من که نباشم دنیا یک "من"کم دارد تو که نباشی من یک "دنیا" کم دارم


خودت را در آغوش بگیر و بخــــــــواب ! هیچ کس آشفتگی ات را شانـــــه نخواهد زد ! این جمع پر از تنــــهاییست